Mehmet Ali Ağca tarafından 1 Şubat 1979’da katledilen Milliyet Gazetesi Genel Yayın Müdürü Abdi İpekçi, 42’nci vefat yıl dönümünde Zincirlikuyu Mezarlığı’ndaki kabri başında anıldı. Anma merasiminde konuşan İpekçi’nin kızı Nükhet İpekçi İzet, “Artık kalakalmayalım, artık bu kadar çok oyuna gelmeyelim, bizi bu kadar çok öldürenlere karşı, daima birlikte ‘bir dakika’ diyebilelim” diye konuştu.
İpekçi’nin Zincirlikuyu Mezarlığı’ndaki kabri başında düzenlenen anma merasimine Abdi İpekçi’nin kızı Nükhet İpekçi İzet, Milliyet gazetesi muharrirleri Tunca Bengin ve Belma Akçura, Yazı İşleri Müdürü Bertan Ağanoğlu, Haber Araştırma Müdürü Pınar Aktaş, Türkiye Gazeteciler Cemiyeti (TGC) Genel Sekreteri Sibel Güneş, Basın Kurulu Genel Sekreteri Mustafa Eşmen, Türkiye Gazeteciler Sendikası Genel Lideri Gökhan Durmuş, CHP İstanbul Vilayet Genel Sekreteri Oğuz Kemal Yakar ve İpekçi’nin dostları katıldı. Anma merasimi Kur’an-ı Kerim okunması ile başladı ve akabinde dualar edildi.
‘Çağının öncüsüydü’
Merasimde konuşan Türkiye Gazeteciler Cemiyeti (TGC) Genel Sekreteri Sibel Güneş, “Abdi İpekçi çağının öncüsüydü ve öncü olması nedeniyle gaye seçilerek öldürüldü. Devlete ilişik gazetecilik yapma geleneğinden kozmik gazetecilik yapma unsurlarına taşmış bir isim. Yalnızca gazetecilikte yaptığı ihtilal diyebileceğimiz bu değişiklikler değil gazetecilerin örgütlenmesinde, toplu kontrat yapmada daima en önde yer alan, muhabirliğin ehemmiyetini öne çıkartan bir gazeteci oldu. Tetikçisi bilinse bile o tetiği çektiren hala ortaya çıkarılmadığı için biz gazetecilere yönelik tehdit ve atakları her gün yaşıyoruz. Gazetecilere yönelik hücumlardaki cezasızlık hareketini de maalesef her gün yine yaşamak durumundayız. Abdi İpekçi’yi sevgi ve hürmetle anıyorum” dedi.
‘Bir dakika’ diyebilelim
Abdi İpekçi’nin kızı Nükhet İpekçi İzet, merasimde şu konuşmayı yaptı:
“Geçmiş, geçip gitmediği için birtakım kelamlar daima söylenmek zorunda. Kabak tadı da verse söylenmek zorunda. Herkesin bildiğini, kimse resmen görmez söyleyemezse, kelam söyleme gereği doğan bu türlü bir yıl dönümünde, şaşkın bir aymaza benzetilme değerine, yeniden birebir soruları sormak zorundayım. Zira aslında, bu, daima birlikte kalakaldığımızın resmi. Artık kalakalmayalım, artık bu kadar çok oyuna gelmeyelim, bizi bu kadar çok öldürenlere karşı, daima birlikte ‘bir dakika’ diyebilelim diye daima tekrarlama gereği hissediliyor. Tıpkı bir papağan üzere tekrarlayıp, kayıplarımızı virgüllerle sıralıyoruz ve sonunda ‘Kimler yaptı?’ diye soruyoruz. Zira elimizde, somut bilginin, resmi bildirimi yok. Örgütleyenler, buyruk verenler, oyuncular, yardımcı oyuncular, gizleyenler, şahitler, vazifesi berbata kullananlar nerede? İpuçları nerede? Yok edilmiş bilgilerin izi nerede? Kaçırılmış ve yeşil pasaportlarla devlet vazifelisi olarak dolaştırılmışlar nerede? Ve hatta belgeler nerede? Bütün bunlar, varken yok edilmişse, hiçbirinin gereği yapılmamışsa sanki biz, her şey ‘kabak üzere aydınlık’ diyebilir miyiz?
‘Minnettarım’
‘Karanlık odaklar’, ‘demokrasi düşmanları’, ‘canavarın kuyruğu’, ‘buzdağının ucu’ üzere soyut kelamların yerini çoktandır, ‘özel harekât’, ‘özel harp’, ‘derin devlet’, ‘kontrgerilla’ üzere kelamlar aldı. Nihayet alabildi, yaygınlaştı. Aslında kırk yılı aşkın vakitten beri bilenler vardı. Savcı Doğan Öz, 1977 yılında, yetkililere, bu tehlikeyi açıkça bildirmişti. Lakin ne değişti? Kim dinledi? Kim ilgilendi? Kim resmen üstüne gidebildi? Üstüne gidenlerin, göz nazaran göre öldürtülmesi, neden hiç önlenemedi? Bugüne kadar, o soyut ‘karanlık odak’ sözüyle güya pek somutmuş üzere duran ‘kontrgerilla’ sözü ortasındaki farklar maalesef hiç giderilemedi. O soyutluk ve bulanıklık hala devam etmekte. Bu kadar uzun mühlet boyunca, bu kadar çok sayıdaki kayıp ismine, bu kadar dar imkânların içinde, bu türlü kısıtlı kalmak çok ağır. İşte bu vahim düğümün içindeyken, bazen, kırk yıllık bir dost eli, bazen de hiç tanımadığınız bir el, bir cümle, bir gülümseme, bir göz ışığı, bir yazı gelip sizi buluyor, şifa oluyor. Bu yılın iki büyük kaybı Erbil Tuşalp’tan Ahmet Kekeç’e kadar uzanan bir çizgide, bazen tekraren yazdıkları yazılar, bazen tek bir cümleleriyle, bazen sayfalar dolusu kitapları, araştırmalarıyla, kimisi yaşasaydı babamın yaşıtı olan ulu çınarlar, kimisi o cinayet gününde şimdi doğmamış genç fidanlar varlıklarıyla, yaptıklarıyla, sözlere sığmayacak değerde büyük bir güç veriyorlar. Minnettarım.”
‘Dünya çapında bir gazeteciydi’
İpekçi’nin kendisine armağan ettiği fuları ile merasime katılan İpekçi’nin mesai arkadaşı Seraceddin Zıddıoğlu da, “Rahmetlinin her vakit kalbimde yeri vardır. Timsal bir insandı. Bu fular onun. Bunu daima taşıyorum. Memlekete yararlı bir insandı. Dünya çapında bir gazeteciydi” tabirlerini kullandı.
Kılıçdaroğlu: Hürmetle anıyorum
CHP Genel Lideri Kemal Kılıçdaroğlu, Abdi İpekçi’yi vefatının 42. yılında andı. Kılıçdaroğlu, Twitter hesabından paylaştığı bildirisinde, “Hayatı boyunca hak, hukuk, adalet unsurlarına bağlı olan ve demokrasiden taviz vermeyen pahalı gazeteci Abdi İpekçi’yi haince katledilişinin 42. yılında hürmet ve rahmetle anıyorum. Ortamızdan kopartılan aydınlarımızın ülkülerini daima birlikte gerçekleştireceğiz” tabirlerini kullandı.
Milliyet
