Seyhan Akıncı – Bayana yönelik şiddeti anlatan oyunlar, stantlar, hikayeler… Farklı yollarla ortak acımızı dindirmeye çalışıyoruz. Yasalar bize kendinizi inançta hissedin diyene kadar da her yerde bayana şiddete hayır demeye devam edeceğiz. 25 Kasım’da Uniq Expo’da açılan ve 31 Aralık’a kadar görülebilecek olan “Toprakla Ağıt” standının öyküsü de bu türlü başlıyor. Seramik sanatkarı Seçil Nebioğlu, “Toprakla Ağıt” fikrinin çıkışını şu sözlerle anlatıyor, “Martta bayan cinayetlerinin vicdanımı dağladığı bir günde adeta bir çığlık olarak çıktı. Elimde kurukafa görünümlü mask kalıplarım vardı. Gelin, ölümlere inat bu maskları renk renk, desen desen üretelim dedim. Bu çığlık; bayan cinayetleri üzerine sanatsal bir ses çıkarmak, topluca üretmek ve farkındalık yaratmak gayesiyle atölyemi tüm imkanlarıyla gönüllülere açtığımı haber veriyordu.” Duyduğu öfke karşısında sesini çıkarmaya çalışan Nebioğlu, davetine büyük bir iştirakin olacağını ve sekiz ay boyunca çalışmaların soluksuz sürüp, böylesine bir standa evrileceğini öngörememiş elbette. Nebioğlu, “O çığlık, ağıda dönüştü. Toplum vicdanında, sanatta karşılığını buldu, ortak ağıdımız oldu” diyor. Sanatkarın gayelerinden biri de standın sürdürülebilir olması. “Gittiği kent ve ülkelerde bir sanat hareketine dönüşmesini ve katlanarak büyümesini amaçlıyorum” diyor Nebioğlu.
Tabiat tahribatına gönderme
126 gönüllünün 1260 yapıta imza attığı “Toprakla Ağıt” standında Nebioğlu’nun görüntüyü yayınlamasının ertesinde atölyeye beş kişi gitmiş, sonraki gün yedi sonrasında 11, 25, 30, 40, 55, 62 derken kısa müddette atölye hacmini aşan sayıda istekli ortak histe buluşmuş. “Ortak bir WhatsApp kümesi kurdum. Listeler, günlere nazaran çalışma programları oluşturdum. Haftanın altı günü büsbütün dolduğu halde gönüllüler ‘ben de varım’ diye gelmeye ve aramaya devam ediyordu. İstanbul dışındaki vilayetlerden de gönüllüler oluşmaya başladı. Bu defa ‘Uzaktakiler’ ismi altında bir WhatsApp kümesi daha kurmak gerekti. Ve uzaktakilere, farklı bir üretim konusu verdim ‘Askıda içi boş bayan elbiseleri’. Elbiseler kuru ağaç koluna asılı olacaktı. Böylelikle tabiat tahribatına da gönderme yapılacaktı. Elbiseler için yalnızca ölçü verdim. İstekli, nasıl bayan elbisesi istiyorsa o denli yapsındı. Özgürce ve özgün üretimler olsun istedim. Köylüsünden kentlisine, şalvarlısından küçük şortlusuna, tesettürlüsünden gelinliklerine kadar 560 adet elbise yapıldı. Bir o kadar da mask. Sergilemede kullanılmak üzere 140 metre seramik zincir yaptık. 8 ay boyunca üretimler devam etti” diye anlatıyor Nebioğlu.
Gönüllülerin üretme aşkı
Seramik sanatkarları, seramiği hobi olarak yapanlar ve seramikle birinci defa bu projede tanışan gönüllülerden oluşan grupta proje sayesinde herkes hissesine düşeni almış. “Bu proje; seramik atölyelerine, seramik yapanlara yesyeni bir ivme ve çalışma şevki verdi. Sanatkarlara en hoşu yapma itkisi. Hiç bilmeyenlereyse fevkalade bir eğitim imkanı sağladı. Özetle seramik bölümüne değerli katkısı oldu” diyor Nebioğlu. “Biz üretirken ağıdımızı umuda evirdik. İzleyicinin de acısını umuda evirmek istiyoruz” diyen Nebioğlu, “Gönüllüler ortasında bir kısmı birinci kere seramikle tanıştı, seramik yapanların bir kısmı da birinci kere bir stantta yer aldı. Bu sanat hareketimizde üretimleriyle varlık gösterdiler. Bir toplumsal sorumluluk projesinde sanatsal bir hareket içinde yer almanın gururunu taşıdılar. Bir gaye ismine üretince ve birlikte üretmenin zevkini tadarak memnun oldular, emeğin kıymetini ve gücünü deneyimlediler ve seramikle seyahatlerine devam etmek isteyenler olduğu üzere yolu seramikle gidenlerin de projemiz adeta yakıtı, ateşi oldu. Atölyeler mana kazandı. Tezgâhlar şenlendi. Kalpler ısındı. Sanatın uygunlaştırıcı gücü omurlara nüfus etti. Sonuçta, standımız çok hoş oldu zira sürecimiz hoştu. Ve daha da hoşu hala istekli müracaatları oluyor. Gönüllülerin üretme aşkı, bir sanat hareketinin içinde olma isteği ve bayana şiddete karşı birleşme istekleri büyüyerek devam etmekte” diye sürdüyor kelamlarını.
Milliyet
