Çocukluk her biri birbirinden farklı periyotlardan oluşmaktadır. Her yaşın muhtaçlıkları ve algılamaları farklı seviyede olmaktadır. Münasebetiyle ebeveynin boşanması; çocukları, yaşına nazaran faklı seviyede etkileyecektir. Lakin her şeye karşın çocuklar anne baba ayrıldıktan 2 yıl sonra bu durumu kabullenmeye başlarlar ve 6 yıl sonra durum olağanlaşır.
Boşanan çiftin, boşanma kararı etabından başlayarak her devirde çocuklarına karşı açık ve dürüst olması gerekmektedir. Bu tahminen de boşanma esnasında çocuğun etkilenme seviyesini en aza indirmekte en kıymetli kuraldır.
Yaşlara nazaran çocuklarda görülen davranış değişiklikleri.
0-2 yaş kümesi:
Genelde çocuğun daha bir şey anlamadığı bir periyot olarak değerlendirmemek gerekir. Bu yaşta da çocuk olup bitenleri ve ayrılığı algılayabilir. Bu devirde çocuklarda ağlama nöbetleri, kilo artışında durma, uzunluk uzamasında durma, hırçınlık, oyuncaklarına karşı ilgisizlik görülebilir.
3-6 yaş kümesi:
Bu yaş tahminen başka yaşlara nazaran en çok etkilenen yaştır. Bu devirde çocuk kendisini ailenin merkezine koyar. Olan bu aksilikten kendini sorumlu hisseder. Hasebiyle bu devirde kendini suçlayabilir. Parmak emme, tırnak yeme, hırçınlık, öfke nöbetleri, uyku ve iştah problemleri, inatçılık, tuvalet eğitiminde sıkıntılar ve depresyon üzere belirtiler görülebilir.
7-12 yaş kümesi:
Boşanma durumu, çocuğa açıklıkla anlatılmalıdır. Bu yaş kümesinin özelliği artık toplumsallaşmış olup, okul hayatı başlamıştır. Boşanmadan sonra kesinlikle öğretmenine bilgi verilmelidir. Bu periyottaki boşanmalarda okul muvaffakiyetinde düşme, hırçınlık, arkadaş bağlarında bozulma, içe kapanma, dikkat dağınıklığı, anne yahut babayı suçlama, onları bir ortaya getirme eforu olabilir.
Ergenlik devri:
Bu devir farkındalığın en yüksek olduğu devirdir. Fakat yeniden de davranış bozuklukları, anneye ve babaya düşmanca tavır, ders muvaffakiyetinde düşme, konuttan kaçma, kızgınlık, öfke nöbetleri, arkadaşlarıyla problemler, sigara ya da uyuşturucu kullanımı olabilir. Bu devirde ergen iyi takip edilmelidir.
Boşanma durumundan çocuklar kesinlikle etkileneceklerdir. Lakin bunu en az seviyeye indirmek için teklifler:
-Boşanma kararını anne ve baba birlikte söylemeliler.
-Çocuğun bu karara reaksiyon vermesi doğal karşılanmalı. Çabucak bu durumu kabullenmesi beklenmemelidir.
-Çocuğa durumu açıklamadan evvel velayet ve görüşme günlerinin belirlenmiş olması gerekir.
-Anne baba çocuğa karşı açık ve dürüst olmalılar. Çocuklarına, kendilerinin başka yaşayacaklarını lakin anne ve baba sorumluluklarının ve ona karşı sevgilerinin devam edeceği kelamı verilmelidir.
-Bundan sonraki hayat biçimi, ne vakit ve kiminle görüşeceği sade bir halde anlatılmalı.
-Görüşme gün ve saatlerine sadık olunmalı, muhtemel bir değişiklik olacaksa en az bir gün öncesinden çocukla telefonla görüşerek durum açıklanmalı.
-Mümkünse kıymetli günlere boşanmış anne ve baba birlikte katılmalılar. Okulun birinci günü, diploma merasimi, 23 nisan gösterisi üzere..
-Boşanılan eşe çocukla ileti gönderilmemeli.
-Nafaka ya da çocuğun okulu ile ilgili para ödenmesi gerekiyorsa çocuk kullanılmamalı.
-Boşanılan eş hakkında çocuğun yanında konuşulmamalı.
-Boşanmış çift çocuğu alıp verme esnasında çocuğun yanında tartışmamalıdırlar.
-Boşanan çiftlerden birisinin devam eden bir ilgisi varsa, onu çocukla tanıştırma konusunda tez etmemeli.
-Boşanan çiftlerden birisinin önemli bir bağı varsa çocukla tanıştırabilir. Fakat çocuğu o bireyle vakit geçirmesi konusunda zorlamamalı.
-Boşanan çiftlerden birisi evlenmeyi düşünüyorsa bu çocuğa makul bir halde anlatılmalı.
-Çocuğun sıhhat sorunlarında mümkünse boşanmış ebeveyn dayanak olabilmeli.
-Çocuğunuzu karşı taraftan bilgi alması istikametinde kullanmayın.
-Boşanma nedeniyle çocuk ebeveynlerinden birine yaptıramadığını başkasına yaptırmak isteyebilir. Bu hususta boşanmış ebeveyn dengeli davranmalı.
Bütün bunlara karşın, davranış sıkıntıları oluşmuşsa onu kesinlikle bir psikiyatriste yahut psikoloğa götürün.
Milliyet
