Diablo Immortal – İnceleme

Vay be! Diablo Immortal’ın olaylı duyuruluşunun üzerinden koca bir 4 sene geçmiş. 4 yıldır “Telefonunuz yok mu?” ve “Yersiz bir 1 Nisan latifesi mı?” esprilerine maruz kalıyoruz yani anlayacağınız. Çünkü Diablo Immortal çok yanlış bir vakitte, çok yanlış bir biçimde duyurulmuş olsa da betasına onlarca saat gömüldükten sonra taşınabilir oyunlara karşı anlayışımızı büyük ölçüde değiştireceğine emindim. Natürel düşününce Immortal mobile çıkartma yapan birinci büyük oyun değildi; bugüne bugün geçmişte uğruna konsol aldığımız J-RYO’ların, en e-spor sayılan ve rekabete dayanan oyunların bile taşınabilir versiyonları var sonuçta. Ancak işte, hem Blizzard’ın yeni taşınabilir açılımının birinci meyvesi hem de Diablo II’den beri hayalini kurduğumuz Devasa Online Diablo tecrübesine en çok yaklaşan tecrübeydi bu. En büyük rakibi Path of Exile’ın da mobilde ensesinde olduğu düşünülürse Blizzard açısından çok değerli bir adım bu yani.

Diablo Immortal’ı tanımlamak çok kolay aslında, zira nitekim de birinci oynadıktan sonraki reaksiyonunuz genelde “Aaa, Diablo III’ün küçülüp cebime girmiş hali bu!” oluyor. Yapım kalitesi olarak “mobil oyun” demezsiniz yani. Seslendirmeler falan on numara, yerler yağlı boya üzere, görselliği Diablo III tadında lakin Diablo II’nin karanlık ve gotiğine de bulanmış tıpkı vakitte. Üçüncü oyunun o “150 iblisi birebir anda tekmeledim!” hissiyatı yerine biraz daha ayakları yere basan ve çapı küçülmüş mekanikleri var. O öteki Hack & Slash oyunlarının bir türlü tam tutturamadığı oturaklı vuruş hissi de cabası! Üstelik elinize de hoş oturuyor, telefonu yan çevirip ekrana iki köşeden yapıştınız mı o alışıldık yaratık kesme ritmine kendinizi kaptırmanız yalnızca bir – iki dakika alıyor. Lakin olağan yaratık kesmeye başlamadan evvel o yaratıkları nasıl keseceğinize karar vermeniz gerekiyor…

Diablo III’te olup da burada bulamayacağınız tek sınıf Witch Doctor. Barbarian, Wizard, Monk, Demon Hunter, Crusader ya da Necromancer seçebiliyorsunuz. Dahası, tek bir tipe bağlı kalmak yerine karakterimizin tipini detaylandırabilmek de beğenilen bir yenilik olmuş. Saç biçimi ve renginden tutun da burnunun ne kadar aşağıda, alnının ne kadar geniş olacağına kadar tonla ayrıntıya kasmak mümkün. Öte yandan bu ayrıntılar zırhların altında kaybolacağından biraz da anlamsız kalıyor. Tekrar de olmasının bir ziyanı yok, çeşitlilik her daim uygundur.

Hangi sınıfı seçerseniz seçin oyuna girdiğiniz anda bunun Diablo’nun onlarca taşınabilir klonundan biri değil de Diablo olduğunu hissediyorsunuz. Karakterler, yetenekler, oynanış seriye aşina olanlar için ziyadesiyle tanıdık. Farklı olan bir ayrıntı sınıfların etkin olarak kullandığı yeteneklerin sayısının asıl DIII’ten daha az olması. Bu kimileriniz için “basitleşme” olarak görülebilir fakat ben o kadar da berbat bir gelişme olduğunu düşünmüyorum. Çünkü bu az ancak öz olsunculuk aslında kimi sınıfların daha değişik mekaniklerinin öne çıkmasına yaramış. Misal, Wizard’ın birtakım yetenekleri için tatlı bir kombo mekaniği geliştirmişler. Önden Scorch atıp üzerine Arcane Wind çakarsanız “Firestorm!” kombosuyla bonus hasar veriyorsunuz. Ya da Ice Crystal atıp üzerine Disintegrate ya da Ray of Frost atarsanız kristalden yansıyan ışın etraftaki düşmanlara yayılarak daha alan tesirli hücumlar haline getiriyor. Eee, Diablo III’te de muhakkak başlı kullanılan, Set eşyalarla sinerjiye giren yetenekler dışında kalanlar neredeyse kimse tarafından kullanılmıyordu zati, o yüzden bu az ve öz düsturunu ben sevdim. Az sayıda olmalarının yanı sıra bu yetenekleri geliştirip değiştiren “rünlerden” de mahrumlar bu ortada. Lakin bu rünlerle gelen farklılaşmayı sınıflara özel Legendary eşyalara yedirmişler. Necromancer oynarken bulduğum “Rotspur” ismindeki omuzluğun Blighted Corpses diye bir özelliği vardı mesela. Bu omuzluğu giyerken Corpse Explosion kullandığımda cesetler patlamak yerine yerde daima zehir hasarı veren bir veba bırakıyordu. Ya da “Flickering Warmth” isimli göğüs zırhı Bone Armor’u defansif olarak kullanmak yerine etrafınızda dönüp menzilinize girenlere saldıran bir yetenek haline geliyordu. Bulup kullandığınız neredeyse bütün Legendary’ler bir nevi rün tesiri yapıyor bu formda. Hatta bunu bir adım daha öteye götürmek isterseniz Westmarch’taki Essence Transfer NPC’sine giderek bir Legendary’nin tesirini o eşyadan “çıkartabiliyorsunuz”. (Kanai Cube üzere, evet) Daha sonra istediğiniz Legendary’ye bu efekti uygulama talihine sahipsiniz fakat evvelki efekti siliyor natürel bu hareketiniz.

Direkt oynanış mekaniklerine süratli girdiğimin farkındayım lakin Diablo Immortal’ın şaşılacak kadar farklı mekaniği var; o yüzden anlatacak şey de çok bir yandan. Mesela bilhassa düşük düzeylerde eşyaların daima yenisi bulunduğundan daima bir eşya değişimi olur bu usul oyunlarda. Haliyle elinizdekileri geliştirdiğiniz hissiyatı bir modül zayıf kalır. Diablo Immortal bunu eşya geliştirme sistemiyle kırmayı başarmış. Evet, bulduğunuz eşyalara nazaran yeniden sıklıkla üzerinizi değiştiriyorsunuz ve işinize yaramayan modülleri en yakın demircide kırarak hammaddeye çeviriyorsunuz. Lakin sonra o hammaddelerle bu eşyaların üzerindeki pahalara geliştirme basıyorsunuz ve bu geliştirmeler eşyadan eşyaya transfer edilebiliyor. Böylelikle bir eşyayı +4 yaptıysanız onu değiştirdiğinizde yaptığınız gelişmeyi kaybetme hissiyatı ortadan kalkıyor, çünkü yenisinde de +5’e hakikat çalışmalarınıza devam ediyorsunuz tekrar. +6’dan itibarense geliştirme yapmak düzgünce zorlaşıyor lakin her geliştirmede yeni bir bonus özellik kazanıyor ekipmanlarınız. Tıpkı vakitte Reforging özelliği açılıyor -ki Reforging Stone kullanarak ekipmanın üzerine rasgele eklenen özellikleri değiştirebiliyorsunuz. Kestirim edeceğiniz üzere tam da bu noktada tadımız ufak ufak kaçmaya başlıyor. Gerek Reforging Stone gerekse de ekipmanınıza ince ayar çekmek için kullanacağınız öbür gereçlere giden yolda kaç basabildiğiniz kredi kartınızın gücüyle belirleniyor daha çok. Lakin buna bambaşka ve koca birkaç paragraf açacağım zati, o yüzden gömmeye başlamadan evvel son öveceğim kısımları ortadan çıkartayım öncelikle.

Malthael’den evvel Westmarch

Diablo Immortal’ın kıssası ikinci oyun ile üçüncüsü ortasında geçiyor. Diablo II: Lord of Destruction’ın sonunda Baal emeline ulaşıp Worldstone’u yozlaştırmayı başarmış, Başmelek Tyrael da taşın insanlığı etkilemesini önlemek için kılıcını fırlatarak Yaratılışın Kalbi olarak da bilinen bu kristali parçalamıştı. Diablo III bundan 20 sene sonrasına sıçramış olsa da ortada belirli ki Worldstone’un kesimleri yıllarca kaygı olmaya devam etmiş. İşte biz de Immortal’a bu modüllerin peşinde düşüp Wortham’a kürek çekerken başlayarak konunun ucundan Diablo III’e dokunacağı kısımlara kadar ilerliyoruz.

Belki şaşıracaksınız lakin kıssası ve tonu Diablo Immortal’ın en başarılı olduğu hususlardan birisi. Birinci duyurulduğunda bilhassa Deckard Cain’in “Yahu 20 yıldır Cehennem’in güçleri istila edecek diye bekliyoruz, hâlâ altından bir şey çıkmadı” deyişiyle direkt çelişeceğinden ötürü tadım kaçmıştı fakat ufak tefek birtakım ayrıntıları sineye çekerseniz aslında kendi içinde bütünlüğü olan, merak uyandırmayı başarabilen bir öykü anlatıyor. Hatta Diablo III’ün o muhteşem kahramanvari ve abartılı anlatımı yerine Diablo II’nin biraz daha ayakları yere basan ve karanlık havasını yakalamışlar. Ha, vakit olarak ikinci oyuna yakın olmasının avantajını da kullanıyor bir yandan. Çokça tanıdık karakterle karşılaşıyoruz maceralarımız sırasında: Xul (D2 Necromancer), Deckard Cain, Kashya, Akara, Charsi, Valla (D3 Demon Hunter) bu tanıdık karakterlerden yalnızca bir kısmı. Bu dostça yüzler dışında düşmanlar ortasında da tanıdık yüzler var ve sürprizlerini çok bozmak istemiyorum lakin bu hususta isyan etmek istediğim bir durum var: Sevgili Blizzard, gözünüzü seveyim artık salın şu Kral Leoric’i ya. Her Diablo oyununda “Deli Kral!!!” diye gidip bir cins kesiyoruz zavallı adamcağızı. O delirmesin de kim delirsin yani?

Bu ortada karanlık hava dedim ya az önce… Sahiden de orta ara “Bunu da mı George Martin’e yazdırdılar sanki?” diye sorgulayasım geldi kıssayı takip ederken. Oyunun yan karakterlere acıması yok; çatır çutur katledilip duruyorlar. “Aa, maşallah ne hoş karaktermiş!” dediğimiz 2 level dayanmıyor resmen. Ha, gerçi bir yandan bu karanlık ve trajik havanın yakışmadığını da söyleyemeyeceğim. Diablo III detansı olacağım derken Dragon Ball parodisi haline geliyordu bir mühlet sonra, Immortal’ın şekli daha bir güzel olmuş o açıdan. Üstelik Westmarch’ı da Reaper of Souls’da yıkık ve çökmüş gördükten sonra burada tüm ihtişamıyla görmek hoş. Sahiden nefis bir ana kent vazifesi yapıyor oyun için ve mimarisiyle, müzikleriyle, kullanışlılığıyla dört dörtlük olmuş.

Öte yandan hudut olduğum bahislere geliyorum ufak ufak artık. Zira tam bu türlü değişik kıssa falan anlatmaya başlamışken öykünün en yükseldiği anlarda “Skarn’ı durdurmamız lazım fakat sen artık bir 5 level kasıp o denli gel, ondan sonra durduralım” demek dünyanın en makûs tasarım tercihlerinden birisi olsa gerek herhalde. Yahu tamam, Diablo oynuyoruz, elbette grind yapacağız ve saatlerce yaratık keseceğiz de bunu neden kıssanın ortasında yaptırtıyorsunuz bize? Haydi ortada 1-2 level grind’ladığım yerler de oldu öncesinde, onları sineye çekiyorum bakın ancak 5 level nedir ey insafsız Blizzard? Hayır bir de Battle Pass sağ olsun, tamamladığınız her şeyde sizi deneyim puanına boğup bu süreci hızlandırıyor da bir yerden sonra tükeniyor o günlük yapabilecekleriniz büyük ölçüde. Bu durumda ya bu levellama sürecini birkaç güne yayıp öyküye dair duyduğunuz o heyecan alevinin sönüşüne şahitlik edeceksiniz ya da şu ortalar milletin yaptığı üzere verdiği üç beş deneyime bakmadan birebir zindanları beyin hücreleriniz pes edene kadar tekrar tekrar yapıp duracaksınız. Bu çok aşikâr ki sadece oyunda geçirilen müddet artsın diye yapılmış bir hareket. Lakin oyuncuyu eğlendirerek değil de böylesi ucuz ve tatsız numaralarla oyunda tutmaya çalışmak oyunun tırnaklarıyla kazıyarak edindiği az ölçüdeki uygun niyeti de çöpe atıveriyor. Ayrıyeten her ne kadar sizi direkt engellemiyor olsa da birçok taşınabilir oyunun en nefret edilen “Enerjin dolana kadar oynayamama” özelliğinin biraz daha düzgün gizlenmiş bir hali bile diyebiliriz buna.

Tebrikler! Bize para verme hakkı kazandınız!

Ne yazık ki bu biçim ucuz numaraları oyunun dört bir yanına yayılmış olarak görebiliyoruz. Blizzard güya “Mobil oyunlara bakışınızı değiştireceğiz, bu tam teşekküllü bir Diablo oyunu olacak!” savındaydı ve betada çok daha eli bol, gönlü güzel tutan haliyle beni bu dediklerine inandırmayı başarmıştı. Güya Blizzard’daki geliştirme takımı sahiden keyifli bir taşınabilir Diablo deneyimi yapmak için uğraşıp kendi üzerine düşen kısmı bitirmiş, sonra da NetEase grubu gelip “Buna nasıl fiyatlandırmalar ekleyebiliriz?” diye içinden geçmiş üzere hissettiriyor oyun.

Hikâye sizi her bölgede en az bir, bazen de iki zindana yolluyor mesela. Bu zindanlar çok hoş tasarlanmış. Hem kıssa olarak içinde bulunduğunuz bölgenin değerli olaylarını anlatıyorlar hem de değişik ve değişik mekanikler denemekten, sizi şaşırtmaktan da geri kalmıyorlar. (Favorim Tal Rasha ve Zoltun Kulle’un anılarında Baal’ı kovaladığımız zindan) Sonra yaptığınız zindan hangisiyse artık bitiriyorsunuz, hop diye “Zindanı bitirdiğin için tebrikler! Tek seferlik alınabilen şöyle bir paketimiz var senin için!” yazısı çıkıyor. Yahu ben zindanı oynayıp bitirmişim, bunun mükafatını bana oyun içinde vermeniz gerekmiyor mu? “Bize para verme hakkı tanıyoruz size” diye ödül mü olur? Bir de tek seferlikmiş, bak sen! Biraz durup üzerine düşündüğünüzde inanılmaz formda oyuncuyu sömürmeye dayalı olduğunu fark ediyorsunuz bu sistemin. Birinci zindan kutusu 16TL’den açılış yapıyor, mikro ödemelere prensipte karşı değilseniz birinci niyetiniz de “Ee, çok daha değerli değil en azından” diyorsunuz lakin kazın ayağı o denli değil olağan. İkincisi 35, üçüncüsü 84 derken son zindana geldiğinizde tek bir kutu için “Şu 499.99TL’lik paketimizden alsana” diye diye iliğinizi kemiğinizi kurutmaya oynuyor Blizzard.

Hele bir de kozmetik konusu var ki, aslında çok günahsız ve düzgün niyetli görünüp ne kadar agresif bir mikro-ödeme sistemi içerisine düştüğünüzü kanıtlıyor. Diyelim ki oyunda satılan bir kozmetik zırh ve silah setini görüp beğendiniz. Ben şahsen Diablo II temalı kozmetikleri gördüğümde “Oo, hoşmuş bu ya” deme gafletine düştüm. 1650 Eternal Orb’a satılan bu seti biraz kasarak alabilirim diye düşündüm, zira betada Eternal Orb’ları oynadıkça da armağan ediyordu oyun. Lakin bu sistemin değiştiğini ve Eternal Orb’ların artık yalnızca kredi kartı kabul ettiğini, dahası tek bir karakter için tek bir kozmetik seti almanın yalnızca 419,99 TL olduğunu görünce oyun içi rastgele bir alım yapma fikrinden uygundan düzgüne caydım. Ha, bu ortada “tek bir karakter için” derken tam olarak tek bir karakteri kastediyorum. Misal şu önkayıt armağanı olarak verdikleri kozmetiği Barbar karakterinize açtınız diyelim, gidip diğer bir sunucuda tekrar Barbar açsanız bile erişemiyorsunuz. Hele ki Battle Pass armağanlarını falan yanlış bir karakterde ya da sunucuda açarsanız büsbütün geçmiş olsun! Bu insanın içindeki farklı karakter kasma hissiyatını da ziyadesiyle baltalayan bir sorun. World of Warcraft’ta çeşitli özellikleri karaktere değil de hesaba bağlamaları gerektiğini anlamaları bir 10 yıl sürmüştü, bakalım Diablo Immortal’da bunun çok berbat bir fikir olduğunu fark etmeleri ne kadar sürece…

Ha, bu ortada oyun çıkmadan evvel Eser’e “Ya bir Oyungezer klanı kursak mı aslında? Milleti organize eder, takılırız kendi çapımızda” demiştim. O da ne yazık ki klan kurmak için bile 3000 platin ödemek gerektiğini görene kadar sürdü. Günlük Battle Point kotanızı doldurursanız her gün için 300 platin ikram ediyor size oyun. Ya 10 gün boyunca bunu eksiksiz kasıp daha sonra karakterinizi geliştirmek için de kullanabileceğiniz bu platinleri klanı kurmaya yatıracaksınız ya da 300 Eternal Orb satın almak için kredi kartınızı ekrana yapıştıracaksınız. Bu konu da tam olarak Diablo Immortal’ın tökezlediği noktayı çok hoş özetliyor aslında. Tam bir şeylere heves ediyorsunuz, oyun size diyor ki: “Bunun için saatlerce ve hatta günlerce uğraşabilirsin. Ya da bana şuradan bir 200 TL ateşleyebilirsin :)” Eğlenmeye mi çalışıyoruz, haraç mı veriyoruz aşikâr değil. Ancak işte, sorarsanız “tamamen bedavaya oynayarak da her şeye sahip olabiliyorsunuz”, diğerinin 2 dakikada elde ettiği şeyi siz 2 ay sonra elde ediyorsunuz lakin olsun.

Bütün bunlara karşın içimdeki Diablo açlığına hitap ettiğini de yadsıyamıyorum. Bir yandan söverken bir yandan da “Dur bi’ girip günlük işleri halledeyim” derken buluyorum kendimi. Artık level 60’a dayanmamla birlikte yeni zorluk düzeyleri, Paragon sistemi (Diablo III’teki üzere değil, çok daha iyisi), set eşyalar, Legacy of the Horadrim falan derken tonla yeni sistem açılmış durumda. Günün aşikâr saatlerinde Immortal’ların Vault’larını yağmalamak, Battleground’a girip çekişmek aslında kendi içinde keyifli lakin agresif mikro-ödeme sistemi yüzünden beni PVP’de öldüren oyuncunun karakterini kendi mi kastığı yoksa kredi kartı buff’ıyla mı bileğimi büktüğü sorusu daima başımı kurcalıyor. Keşke aylık bir Battle Pass ve büsbütün kozmetik içerikler üzerinden dönen bir sistemle kalıp güzelim potansiyelini heba etmeseymiş oyun. Yeniden de “Benim acelem yok, kendi suratımda yavaş yavaş da oynarım. Asıl öyküsünü merak ediyorum zaten” diyorsanız nitekim de baştan sona beş kuruş vermeden oynanabiliyor olması bir artı. Lakin içinizde rekabete dayalı bir oyuncu varsa dikkatli olmakta ve oyunun size para harcatmak için fırınlar dolusu ekmek kırıntısı bıraktığını hatırlatmakta yarar var. Sonuç olarak bu haliyle taşınabilir oyunlar konusundaki fikrimi değiştirmeye çok yaklaşmış olsa da ne yazık ki başarılı olamadı; günün sonunda taşınabilir yanlarını başta gizleyerek gönlünüzü güzel tutmaya çalışan lakin sizi kollarına aldığında asıl yüzünü gösteren bir taşınabilir oyun karşımızdaki. Blizzard her ay oyuna güncellemeler ve yeni içerikler ekleyeceğini duyurmuştu, bunlar ne oranda oyuncuların asıl isteklerine yanıt verecek, ilerleyen aylarda göreceğiz bakalım.

Sanctuary Gezgini’nin Başucu Rehberi

• Ayarlar altındaki “Auto Pick Up” seçeneğini aktifleştirmeyi unutmayın. Yere düşen eşyaları kalitesine nazaran otomatik toplamanız işleri çok hızlandırıyor.
• Ekipmanlarınızı ve elinize geçen gereçleri kullanın. Yaptığınız geliştirmeler tek bir tıkla yeni eşyalara aktarılabiliyor, haliyle aslında kalıcı geliştirmeler yapmış oluyorsunuz. Bir Legendary’nin aynısından bir daha bulursanız evvel daha zayıf olanın güçlerini Extract edin, daha da düşen olursa kırıp Glowing Shard haline getirmekten çekinmeyin. Şayet düşen ekipman elinizdekinden düzgünse lakin Legendary efektini beğenmediyseniz Essence Transfer seçeneğini kullanabilirsiniz.
• Elinizde çok fazla Scrap Material birikti lakin öbür materyallerin külfetini çekiyorsanız Charsi’nin yanındaki Smithing Materials Vendor’dan Scrap karşılığı öteki malzemelerden alabilirsiniz.
• Altın çok fazla kullandığınız bir kaynak değil ve elinizde fazla fazla birikiyor. Bu altınları orta ara gidip Rakis Plaza’daki Rarities & Antiqiues NPC’sinden Gamble yapmakta kullanın. İşinize yarayan bir şey düşmese de hammaddeye çevirirsiniz hiç olmazsa.
• Level atlamak için en güzel sistem Battle Pass’ı düzey atlatmak. Onun için de Codex’in size gösterdiği, bol Battle Point veren aktiflikleri yapmaya bakın. Bir aktiflik “Featured” olarak gösteriliyorsa genelde birkaç kat puan veriyor demektir. Ayrıyeten her gün üç defa Horadric Altar’dan Bestiary sayfası açmayı ve Bounty’lerinizi yapmayı da ihmal etmeyin. Onlar da hoş deneyim veriyor.
• Her gün bir cins Challenge Rift yapmaya çalışın, sonraki güne geçişte günlük bonus veriyor.
• Elder Rift’lerden düşen Fading Ember’ları “Fa” rününe yatırarak “Random Legendary Gem” yaratabilirsiniz. İhtimaller talihe kalıyor lakin olur da 5 yıldızlı Gem yaratmayı başarırsanız demeyin keyfinize.
• Eğer hangi yetenekleri kullanmanız gerektiğini bilmiyorsanız ya da karar veremiyorsanız envanter ekranında, “Cosmetics” tab’ının çabucak üzerindeki “Recommended Builds” özelliğinde ekseriyetle başlangıç için enteresan fikirler edinebilirsiniz. Dahası, oradaki build’leri yapmak için gereken ekipmanları topladıkça oyun sizi ödüllendiriyor.
• Legendary Gem’ler konusunda oyunun mikro-ödemeleri çok makus agresif olsa da Legendary ve Set ekipmanlar konusunda da garip bir biçimde cömert aslında. 45. leveldan sonra Shop’taki Services seçeneğinin altında açılacak olan Prodigy’s Path özelliğinin fiyatsız kısmı her beş levelda bir size istediğiniz Legendary’yi (ve daha sonra da Set’leri) seçme talihi tanıyor.
• Helliquary’yi açtıktan sonra kendinize hiç olmazsa süreksiz bir Warband bulup Scoria bonuslarını toplayın. Helliquary’yi düzey atlatmanız hem Raid’lerde hem de Rift’lerde gücünüzü çok arttırıyor, o yüzden yabana atmayın.