604 kişinin katıldığı araştırmanın birinci sonuçları açıklandı. Araştırmaya katılan birçok çalışan haftada en az birkaç gün yahut daha fazla meskenden çalışmayı tercih ediyor. İş yerine geri dönmek isteyenlerin sayısı üst kademe yöneticiler, kıdemli çalışanlar ve erkekler ortasında daha fazla. Konuttan çalışma sürecinde işin aileye müdahalesini en fazla yaşayan kümesi birinci kademe yöneticiler oluştururken, ailenin işe müdahalesini en fazla yaşayan kümesi öğretim üyeleri.
Araştırma, bayanların erkeklere kıyasla pandemi sürecinde daha fazla zorlandıklarını ortaya koydu. Meskenden çalışılan devirde bayanların, işle ilgili rollerinin ailevi sorumluluklarını, ailedeki rollerinin ise işle ilgili sorumluluklarını engellemesine dayalı çatışmaları daha fazla yaşadığı görüldü. Bayanlar, meslekleri eşlerinin mesleğinden daha öncelikli olduğunda bile konut işlerini onlardan daha fazla üstlenmekte; yorgunluk üzere fizikî gerilim belirtilerini ve çaresizlik, kızgınlık üzere ruhsal gerilim belirtilerini daha fazla göstermekte.
Evli ve çocuklu
Hem iş-aile hem de aile – iş çatışmasının en yüksek olduğu kümesi da 6 yaşından küçük çocuğu olan bayanlar oluşturuyor. Tüm bu sonuçlara karşın, bayanlar pandemi sonrasında olabildiğince sık meskenden çalışmayı erkeklerden daha çok tercih ediyor.
Evli çalışanlar, mesken işleri için daha fazla mühlet harcayıp kendilerine daha az vakit ayırırken, iş alanlarını konuttan ayırmakta daha fazla zorlandı. Çocuğu olmayan çalışanlar ortasında olabildiğince meskende çalışmayı tercih edenlerin oranı yüzde 35’e yakınken, bu oran çocuğu olanlarda yüzde 20’nin altında.
Araştırmayı Sabancı Üniversitesi İdare Bilimleri Fakültesi Öğretim Üyesi Doç. Dr. Mahmut Bayazıt ve İstanbul Üniversitesi Psikoloji Kısmı Öğretim Üyesi Doç. Dr. İlknur Özalp Türetgen yürüttü.
Milliyet
