Uluslararası Fotoğraf Federasyonu tarafından 1985’te “AFIAP” (Sanatçı), 1988’de de “EFIAP” (Ekselans) unvanlarıyla onurlandırılan İzzet Keribar, 1952’den beri fotoğrafa meraklı olduğunu söyledi.
“PAŞANIN TERCÜMANI OLMUŞTUM”
Usta sanatçı, yalnızca fotoğrafla meşgul olmadığını belirterek “Hayatım boyunca pek çok iş yaptım. Fakat ticaretin artık bana nazaran bir şey olmadığını fark edince kendimi büsbütün fotoğrafa adadım” tabirlerini kullandı.
Liseyi bitirdiğinde babasının ödül olarak Leica marka fotoğraf makinesi aldığını lisana getiren Keribar, o yıllarda Türkiye’de tahminen 10 bireyde o kalitede bir fotoğraf makinesi olduğunu söyledi.
Kore’de istekli askerlik yaptığı yıllarda da o makineyi kullandığından bahseden usta fotoğrafçı, şunları anlattı:
“Kore’ye 1956’da istekli olarak gittim. İngilizce konuştuğum için tercüman olarak gitmiştim lakin kısa müddette fotoğrafçılığım ile üst subaylar tarafından çok sevilmeye başladım. Fotoğrafçılık sayesinde paşanın tercümanı olmuştum. Ancak Kore’den döndükten sonra fotoğrafa orta verdim, ailemi, işimi kurdum. Uzun yıllar kuyumculuk, antikacılık yaptım. Müzikle ilgilendim, ticaret yaptım ve 1980 yılında bir tesadüf yapıtı oğluma aldığım makinayı kurcalamaya başlayınca birden teğe o fotoğraf aşkı tekrar alevlendi. Birinci yaptığım iş İstanbul Fotoğraf ve Sinema Amatörleri Derneği’ne (İFSAK) üye olmak oldu. Kendimi fotoğrafçı sanıyordum halbuki hiçbir şey değilmişim.”
“43 YILDIR HİÇ DURMADAN KENDİMİ BÜSBÜTÜN FOTORĞAFA ADADIM”
İzzet Keribar, fotoğraf sanatını 1980 sonrası önemli olarak öğrenmeye başladığını söyleyerek, “Daha sonra büyük mükafatlar gelmeye başladı yarışlardan. 10 yıl sonra dünya çapınca yarışlardan mükafatlar almaya başladım ve fotoğraf dünyasında ismim duyuldu. Yani 43 yıldır hiç durmadan kendimi büsbütün fotoğrafa adadım. O yüzden eşimden sonra en güzel arkadaşım fotoğraf oldu. Her şey fotoğraf etrafında dönmeye başladı” dedi.
Türkiye’nin tanınması ve turizmin gelişmesi için çalışan büyük acentelere fotoğraf tedarik ettiğinden de bahseden Keribar, eski İstanbul’la ilgili 1000’e yakın fotoğrafı olduğunu açıkladı.
Keribar, Taksim’de dünyaya geldiğini ve amatör olarak da birinci o bölgede fotoğraf çekmeye başladığını tabir ederek, şöyle devam etti:
“Geriye yanlışsız bakınca keşke o yıllarda (fotoğrafa) biraz daha vakit ayırabilseydim diyorum. Kimi günler okulu asıp fotoğraf çekmeye gittiğimi hatırlıyorum. Ancak sonraları hayatın gereklilikleri beni fotoğraftan uzaklaştırdı. Fakat çok titiz bir sistemle sakladım, hem eski İstanbul hem Kore vakti hem de 1980 sonrası çektiklerimi hesap edince 2 milyona yakın fotoğrafım oldu.”
“BUGÜN MUVAFFAKİYETİM UZUN VADELİ BİR EMEKTEN KAYNAKLANIYOR”
Uzun yıllardır pek çok kurumda eğitmenlik yaptığını ve dersler verdiğini de anlatan sanatçı, “Pek çok fotoğrafçı yetiştirme fırsatı buldum. Türkiye’den hangi dernek çağırırsa ‘hayır’ demiyorum, hepsine icabet ediyorum. Türkiye’nin her tarafına gittim. Ben fotoğraf deneyimimi gençlerle paylaşan birisiyim. Mesela Orta Güler çok paylaşmazdı, daima kendisineydi. Ben sırlarımı bile paylaşıyorum, onlarda zati bir maharet varsa beni geçeceklerdir, ben seviyorum paylaşmayı” değerlendirmesini yaptı.
Usta fotoğrafçı, genç sanatçı adaylarına ise şu tavsiyelerde bulundu:
“Yaptığı işi sevmesi lazım ve devamlılık çok değerlidir. 1980 ve 1990 ortası ben çok müsabakaya girdim. Birinci başlarda memleketler arası müsabakalarda 4-5 fotoğraf gönderiyordum hepsi geri geliyordu. Derken 1 tane fotoğraf kabul edildi bayram ettik, sonra 2 oldu bayram ettik, derken bir mansiyon geldi, derken altın madalya sonra bir baktık bunlar birikti. Başarılı olmadığınız vakit kesinlikle bir yerde acı hissediyorsunuz, çok çabuk unutulur bu. Lakin siz kazandığınız vakit hayat uzunluğu hatırlayacaksınız. O kadar çok başarısız oldum ki lakin hepsinden ders almaya çalıştım. Pes etmemek lazım. Benim bugün muvaffakiyetim uzun vadeli bir emekten kaynaklanıyor.”
“30 YILDIR KÜMELERLE TÜRKİYE’NİN HER TARAFINI GEZDİK”
İzzet Keribar, gezme ve macera ruhunun daima var olduğunu söyleyerek, “Askerliği de o yüzden Kore’de yaptım, maceraya atılmayı seviyorum. Hatırlıyorum 11 yaşımda kendi başıma Kadıköy’den trene bindim, Gebze’ye gittim geldim. İnanılmaz bir şeydi bu. Gebze çok uzak sayılırdı o vaktin İstanbul’unda. Kaç gün anlattım arkadaşlarıma” diye konuştu.
Dünyanın dört bir yanını gezdiğini aktaran usta fotoğrafçı, “Ben en çok Türkiye’yi sevdiğimi rahatlıkla söyleyebilirim. Zira Türkiye’de kendimi buluyorum, kendi ülkemde olmanın verdiği huzur oluyor fotoğraf çekerken. 30 yıldır kümelerle Türkiye’nin her tarafını gezdik ve fotoğraf çektik. Hoş bir arşiv meydana geldi” açıklamasını yaptı.
Keribar, son teknolojik telefonların kalitelerinin şaşırtan derece yeterli olduğuna da dikkat çekerek, “Aslında telefon teknolojisinin gelişmesi bizlerin işlerini de zayıflattı. Zira artık herkes çekim yapıyor” değerlendirmesinde bulundu. (AA)
