Bilmem kaç sene evvel çıkan The Stanley Parable’ın bilmem kaç sene evvel duyurulan ultra deluxe sürümü, bilmem kaç ultra beklenmedik ertelemenin akabinde nihayet deluxe deluxe ortalarda dolaşmaya başladı. Biz de relaks relaks inceleyelim dedik.
Ekistra löküs tarife
Adından da anladığımız (ya da anlamasak bile mış üzere yaptığımız) üzere 2013’te çıkan The Stanley Parable’ın grafikleri güzelleştirilmiş ve bir kova dolusu yeni son eklenmiş hâli bu. Eski oyun bütün absürtlükleriyle yerli yerinde duruyor. Yalnızca bir-iki ufak tefek değişiklik çarptı gözüme. Mesela “oyun” sonunda iki farklı görüntü oyunu var artık; eskileri (muhtemelen oyun motoru değiştiği için) gitmiş, yerlerine yenileri gelmiş. Keşke eskileri de korusalarmış, iki yerine dört oyununun içinde bulsaymışız kendimizi dedirttirdi bana bu durum oynarken.
İlk oyundaki anlatıcımız Kevan Brighting da geri dönüyor ve bir sürü yeni diyalogla oyun boyunca bize eşlik etmeye devam ediyor. Onu çıldırtmak, inatla söylediklerinin tam aksisini yapmak ve hudut krizi geçirdiğini görmek (eee… duymak?) en az eskisi kadar komik.
Naftalin kokan birinci birkaç tıbbın akabinde, bir noktada Stanley’nin ofisinde üstünde kocaman harflerle “YENİ İÇERİK” yazan bir kapı açılıyor. İşte Ultra Deluxe’ın vadettiği ultra deluxe yenilikler bu eşiğin ardında yatıyor. Keyfiniz kaçmasın, sürprizleri bozulmasın diye çok fazla bir şey söylemeyeceğim fakat yeni sonlar beni yeniden de ziyadesiyle tatmin etti.
Fikis Mönü
Tabii bunda en büyük hisse sahibi yapımcıların oyuna eklediği “yeni yoldaşımız.” Kendisiyle bir sefer tanışıp o ışıltılı metal yüzeyini, vakur sessizliğini ve size verdiği inancı tattıktan sonra dünyaya bakış açınız değişecek (!)
Üstelik yeni içeriği bir sefer bitirdikten sonra bile farklı sonlara ulaşmak mümkün. Mesela yeni yoldaşınızla eski sonlara tekrar gittiğinizde bu sefer öbür olaylar yaşıyor, farklı sonlar görüyorsunuz. Yani yeni içerik, eskisini de değiştirip geliştiriyor. Alışılmış büyük çoğunluğu yeniden bol bol diyalog dinlemekten ve anlatıcıyla zıtlaşmaktan oluşuyor. Yani o denli ahım şahım yer ve mekanik değişiklikleri falan beklemeyin.
Oyunu birkaç kez baştan başlattıktan sonra bir de ana menüde sürpriz bir Epilogue (Giriş) kısmı çıkıyor. Bunu da bitirirseniz oyunun birtakım kısımlarında görsel değişiklikler de yaşanıyor. Ana menüsü bile bir çeşit latifeye dönüşüyor hatta. O kadar enteresan bir oyun TSPUD.
İlk oyunu vaktinde oynayıp benim üzere sevdiyseniz “Acaba yine almaya paha mi?” sorusunu başınızdan bir çırpıda silip çabucak bu yeni oyuna balıklama kolun. Yok, daha evvel hiç The Stanley Parable oynamadıysanız çok şey kaçırıyorsunuz.
|
Minecraft nerede olm??? The Stanley Parable’ın özgün sürümünü oynayanlar malum bir sona ulaştığımızda kendimizi çok tanınan iki oyunun içinde bulduğumuzu hatırlayacaktır. (Hatırlamıyorsanız bundan sonrasını okumayın, zira spoiler). Bunlardan biri Minecraft, öteki de Portal’dı. Ancak Ultra Deluxe’da bu iki göz ağrımızı da göremiyoruz maalesef. Oyun bu defa Source motoruyla değil, Unity’yle yapıldığından ikisinin de yerini öteki ünlü bağımsızlar almış. Yenilik olması açısından uygun alışılmış ancak insan başka ikisinin eksikliğini de üzücü hissediyor.
|
